Bazen hiç bilmediğin bir yerde hiç tanımadığın insanlara aldırmadan aklından ne geliyorsa bir monitörden başka monitörlere yazmak istersin..yazdığın yazı olsa da verdiğin duygudur ya da bilgidir..parmakların klavyede çok hızlı gezinir, zamanın nasıl geçtiğini anlamazsın...Hadi yaaa bu benim de aklıma gelmişti dersin bazı bazı..O zaman yalnız olmadığını anlarsın...Bu da bi çeşit huzurdur evet..
Destur varsa ben bir kaç itirafda bulunup az biraz dedikodu yapayım;
Nasıl bir koşturmacanın içine daldım yine a dostlar...Borçlu ve alacaklı haneme sürekli zamanı işliyorum. Kaybettiğim zamanların yerine koyduğum materyallerin diskriminasyonu elimde kalıyor her seferinde.İşte tam da bu şekilde ne dediğimi ben bile anlamıyorum.Bütün şarkılar ve hatta makamlar birbirine giriyor ağlarken gülen güldüren hallere bürünüyorum. Vel hasılı uzun bir süredir hayatımda pick'n roll havası esmekte. Yanlış anlaşılma olmasın elbet müstağni davranmıyorum zira, gördüklerimi elimden ve gönlümden geldiğince kayıt altına almaya çalışıyorum. Tüm bunların ötesinde bir düşünme olmalı, yorumsuz yaşamak
İnsan olma sorumluluklarımdan da uzak kaldım ki bunun hiç affı yok. 30 yıllık yaşantımda hayatıma yeni katılan insanların sayısı hiç sabit kalmadı. Bu benim için şükredilecek bir durum. Sevdiklerimin, dostlarımın sayısı arttıkça onlara daha çok zaman ayırmak, gönüllerini hoş tutmak, daha çok gülmek ve ağlanacak halime daha çok ağlamak isterim. Kendimi her türlü öz be öz eleştirilerimle konuşturmak, yarıştırmak ve düşünebileceğim bir yer bulduğumda oraya konuşlanmak istiyorum. Gelgelelim isyanıma, bu kadar çemkirmeyi ilkokul öğretmenimden öğrenmedim elbet, haklı itirazlarım var.
bugünkü çemkiriş konum "kibir"
Zamanında altını çizip malum yerime kaydettiğim sözlerden biriyle başlayalım " Kibir, ruhu kaplayan deridir",(bkz. Nietzsche) Vay arkadaş bak hele daha burdan adamı vuruyor yeminle...Ruhum var diyen herkes şöyle bir kendine baksın.
Sakın bana "ben kibirli biri değilim" demeyin! Sizde olmadığını varsaydığınızı da başka bir kavramla karıştırıp, karşılaştırmayın. Öksürmeden önce aldığımız nefesten bile anlaşılıyor. Yürüyüşümüz, konuşmamız, oturup kalkmamız hep bir "benlik kokusu" içerisinde.Burada kibirli kimseleri ayırdedebileceğimiz onlarca tespit yapılabilir. Kibirli insanların zaten niyetlerinin farkedilmek olduğunu düşünürsek çevremizdeki kişilerin de farkettiklerine dair! çok hassas tepkilerini görmezden gelmek imkansız oluyor. İşte burada göte göt demeyi bilmek lazım.
Yoksa "Sahip olduğumuz bir şeylerin diğerlerine göre fazla olması" birebirde bir "kibirlenme" algısı oluşturmuyor, fakat ne zaman ki kişi bunu ispatlama çabasına giriyor işte o an tevazu ehli olmadığı ayırdedilebiliyor.
İş arkadaşları, yöneticiler,arkadaşlar, akrabalar, sevgililer...Niteleme sıfatları-mız değişse de özümüzde insanız ve bu kodlamadan kaçamıyoruz. Belki sorulsa o kişi kibirli midir diye hiç düşünmeden "hayır" cevabı verilebilir. Fakat kendimizle başbaşa kaldığımızda neyi sorguluyoruz ? Neyin hesabını yapıyoruz ? Eğer bir hesap yapıyorsak hangisi ağır basıyor? O kendimize konduramadığımız "Kibir" mi ? Kendi adıma, hiç sanmıyorum :)
O yüzden gurur falan yapmayalım; hele dönüp önce kendimize bakalım uşaklar !
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder